این نوع سقفها در سالهای نه چندان دور کاربرد بسیار فراوانی داشت که کاربرد آن به دلایل زیر بود.
نکاتی که باید برای اجرای سقف طاق ضربی رعایت شود.
تیر آهنهای مصرفی باید کاملاً سالم، بدون هیچ گونه پوسیدگی و ترک خوردگی باشند. در این مرحله نباید تیر آهنها را در فضای باز به مدت طولانی و به مقدار زیاد انبار کرد.
روش قرار دادن مستقیم سر تیر آهنها بر روی دیوارهای آجری صحیح نیست. لذا باید از یک زیر سری بتنی در سراسر دیوار، در ترازی که تیر آهنها قرار میگیرد به صورت یک کلاف بتنی سرتاسری استفاده نمود. در صورتی که سر تیر آهنها را به صورت مستقیم بر روی دیوار قرار دهیم، به دلیل این که عرض بال تیر آهن نسبتاً کم است، فشارهای وارده بر یک نقطه وارد میشود. امکان شکستن و خرد شدن آجر زیر تیر آهن وجود دارد.
استفاده از کلاف افقی زیر سقف موجب میشود که بار زیر سقف به صورت یکنواخت به دیوار انتقال یابد. معمولاً فواصل تیر آهنهای طاق ضربی بین ۹۰ تا ۱۱۰ سانتیمتر است. تیر آهنها را به صفحات فولادی که پیشتر در کلاف افقی تعبیه شدهاند، جوش میدهند. صفحات یاد شده توسط آرماتورهای فلزی در بتن محکم شدهاند. برای پاتاق یا دهانه طاق ضربی نیز باید یک تکیه گاه مناسب در نظر گرفت. حداکثر دهانه مجاز در این سیستم ۵ متر است.
در سقفهای ضربی سادهترین روش برای جلوگیری از نزدیک و دور شدن تیرها در طول دهانه، استفاده از میلمهارهای سقفی است. این میلمهارها اغلب توسط تسمهها و آرماتورهایی با حداقل قطر ۱۰ میلیمتری به صورت ضربدری، اجرا میشوند. برای حداکثر ۲۵ متر مربع از یک عدد ضربدر استفاده میشود و به این وسیله تیرآهنها را به یکدیگر متصل میکنند.
یکپارچه نبودن، عدم انسجام کافی، خوردگی آهن در تماس با سیلیکات گچ، لرزش در اثر محرکات محیطی و ایجاد ظاهر نامناسب در سقف، سنگینی بسیار زیاد، عدم صلبیت دیافراگم سقف و تخریب در هنگام زلزله به شکل آوار. امکان رد شدن تاسیسات مثل لوله از روی سقف امکان پذیری نیست مگر با افزایش ضخامت سقف که این نیز باعث سنگینی میشود.
سقفهای طاق ضربی متشکل از سقفهای آجری اجرا شده بین پروفیلهای فولادی، تحت زلزله بسیار آسیب پذیر هستند. در ساختمانهای بنایی، خرابی این نوع سقفها، منجر به خرابی کل ساختمان میشود. یکی از مهمترین روشهای مقاوم سازی این سقفها که معمولاً برای سقفهای پشت بام انجام میشود، تبدیل آن به سقف کامپوزیت (مرکب) است. برای این کار ابتدا کف سازی سقف تخریب شده و تمام نخالههای روی آن تخلیه میشود. این مرحله ضمن کاهش وزن سقف و در نتیجه نیروهای لرزهای وارد بر آن، باعث ایجاد دسترسی به سطح آجری سقف و پروفیلهای آن میشود. پس از آن ناودانیهایی به عنوان برش گیر بر روی پروفیلهای سقف توسط جوشکاری متصل و یک مش فولادی بر روی آن قرار میگیرد. سپس کل سقف بتن ریزی شده و سقف آسیب پذیر طاق ضربی به یک دال صلب و یکپارچه بتنی تبدیل میشود. سقف کامپوزیت ضمن حفظ یکپارچگی سقف طاق ضربی و جلوگیری از ناپایداری آن، باعث ایجاد صلبیت در دیافراگم و در نتیجه توزیع نیروی مطلوبتر بین المانهای باربر جانبی میشود.
به علت اجبار در استفاده از مصالح فشاری از زمانهای قدیم استفاده از طاق قوسی متدوال بوده و به همین جهت استفاده از سیستم طاق ضربی نیز به عنوان نوعی طاق قوسی رواج داشته است. وجود اشکالات عمده در عملکرد سقفهای ضربی با تیر آهن، مانند عدم ایجاد یک دیافراگم مناسب بین ستونها و مصرف زیاد فولاد در مقایسه با مقدار باربری، باعث شد تا در سال ۱۳۵۶ با ارائه طرحی بهینه، سقف ضربی کرمیت ارائه شود. در سیستم طاق ضربی کرمیت، وجود بتن روی سقف میتواند یک دیافراگم مناسب بین ستونها ایجاد کند. همچنین به علت باز بودن جان تیرچهها، مقدار زیادی در مصرف فولاد صرفه جویی میشود. اگر چه از این سیستم در انبوه سازی استفاده نمیشود، اما برای پروژههای کوچک یا دور افتاده، هنوز هم کاربرد دارد.
معمولاً آجر رسی معمولی مقاومت خوبی در برابر عوامل خورنده ندارد. خوردگی تدریجی آجر به کار رفته در پای دیوار، ضخامت موثر آن را کاهش میدهد و آن را آسیب پذیر میکند. امروزه متاسفانه در ساخت ملاتهای سیمانی به نسبت اختلاط توجه نمیشود. از ماسههایی استفاده میشود که مقدار زیادی گرد و غبار روی آن نشسته و از آب گل آلود استفاده شده است. یا برای دستیابی به کار پذیری لازم در طول مصرف مرتب به آن آب میافزایند.
معماری...برچسب : نویسنده : 1honar2memaria بازدید : 207