پیچیدگی و تضاد - رابرت ونچوری

رابرت ونچوری رابرت ونچوری معمار آمریکائی از شاگردان سارنین Saarinen و لوئی کان Khan بود ودر دفتر آنها کار می کرد .
در سال ۱۹۶۶ کتابی به نام ” پیچیدگی و تضاد در معماری “Complexity & Contradiction In Architecture را به رشته تحریر در آورد .
رابرت ونچوری اصول اندیشه ها و جهان بینی معماری مدرن را زیر سوال برد .
او خواستار توجه به خصوصیات انسانی و توجه به معماری انسانی مدار شد .
عمده نقد ونچوری متوجه میس وندروهه بود .
در مقابل ” Less Is Bore ” ,” Less Is More “، به معنی کم خسته کننده است ، رامطرح می کند .
او عقیده داشت مسائل بسیار پیچیده ( C omplex ) و تضاد ( Contradiction ) در ساختمان وجود دارد که نمی توان آنها را نادیده گرفت ، یا حذف کرد .
ونچوری عقیده داشت که یک ساختمان نمی تواند یک فرم خاص داشته باشد ، برای او فرم هایی از قبیل خانه های دامنه کوههای ایتالیا که بر اساس نیازهای مردم و شرایط اقلیمی بنا شده ملاک است . ونچوری هیچ اعتقادی به سبک بین المللی ندارد و به جای آن معتقد به زمینه گرایی ” C ntextualism ” است ، یعنی هر بنایی باید بر اساس زمینه های فرهنگی ، اجتماعی ،تاریخی و کالبدی و شرایط آن سایت و ساختمان طراحی و اجرا شود .
او در سال ۱۹۷۲ کتاب دیگری به نام ” یادگیری از لاس وگاس ” نوشت” Learning From Los Vegas ” .
در این کتاب ، توجه معماران را به فرهنگ و خصوصیات روزمره زندگی جلب کرد .
وی در این کتاب یادآور شده که ، سمبل ها آنهایی نیستند که روشنفکران به مردم دیکته کردند.
بلکه ، این سمبل ها را خود مردم طرح کرده و قابل فهم برای آنهاست .
اشکال سردرها ، مغازه ها و احجام عامه پسند چیزی است که در شهر لاس وگاس جذابیت خاصی داده است . خانه مادر رابرت ونچوری درپنسیلوانیا ۱۹۶۲ در عین سادگی ، پیچیدگی و در عین تقارن ، نامتقارن است و در عین وحدت ، کثرت دارد .
اولین ساختمان به سبک مدرن است .
در این طرح نمادهایی چون بام شیب دار ، قوس ، سردر ورودی ، پنجره ها ، لوله دودکش وجود دارد .
داخل ساختمان دارای فضاهای مختلف و گوناگون است و تضاد پلان را روی نما نشان داده ، نمای ساختمان نشان دادن ذهنیت یک کودک از خانه است.
طرح موزه ملی لندن۱۹۸۰: رابرت ونچوری به همراه همسرش این مرکز را طراحی کردند.
ساختمان ۳ نما دارد .
طراحی نمای ساختمان با خصوصیات محله است از هر کودکی بخواهید که عکس یک خانه را بکشد آنچه معمولا بر روی کاغذ می آید شباهت زیادی به خط خطی های رابرت ونچوری دارد که در سال ۱۹۶۴ برای مادر بیوه اش وانا طراحی کرده است.وی حتی دودی را که از دودکش بیرون می آید نیز کشیده است.
این مورد در بخش معماری فقط شگفتی نیست،اگر چه وی چنین تاکید می کند که « برای جدی نمودن مسئله از مورد خنده داری استفاده نموده ام.» ونچوری با نگاهی به گذشته خانه مادرش که ۲۵ سال بعد در مورد آن بحث میکند توضیح می دهد:«حالت پناهگاه مانند بودن این خانه با سقف شیروانی که دارای در مرکزی و پنجره های معمولی و دودکش می باشد، شبیخ خانه ای ابتدائی است همانند نقاشی کودکی از یک خانه.» ونچوری بر روی خانه مادرش ۵ سال کار کرد.